Boże igrzysko. Historia Polski

Książka zaczęła powstawać na początku lat 70. XX wieku jako zbiór esejów o historii Polski. Ponieważ właśnie zaczynałem swoją karierę akademicką w londyńskiej School of Slavonic and East European Studies, starałem się wykorzystać swoje najlepsze wykłady w jakiś pożyteczny sposób. Napisałem jeden wykład czy też esej na temat szlachty, potem kolejny o bałtyckim handlu zbożem i wysłałem je jako próbki do znanego wydawcy Chatto & Windus, którego biura mieściły się w pobliżu, na placu Bedford. Propozycja została zaakceptowana, a Christophera Maclehose’a wyznaczono na mojego redaktora.

Wkrótce jednak pojawiły się między nami różnice zdań. Uważałem, że zakres książki można z łatwością poszerzyć, tak by obejmowała całe 1000 lat historii Polski. Pan Maclehose uważał, że tekst należy skrócić. Nasze drogi ostatecznie się rozeszły po tym, jak - pokonawszy mnie w squasha - zaczął naciskać, by każdą stronę skrócić o 40 procent.

Na szczęście starszy redaktor, Hugo Brunner – później został lordem-porucznikiem hrabstwa Oxford – do którego się zwróciłem, zgodził się za mną. Ponieważ właśnie przechodził do wydawnictwa Oxford University Press, zabrał powstającą książkę ze sobą. Znakomity redaktor działu historycznego OUP, Ivon Asquith, w pełni poparł nasze ustalenia. Ostatni rozdział powstał latem 1979 roku, krótko po pielgrzymce Jana Pawła II do Polski. Udało mi się dopisać kilka akapitów o powstaniu Solidarności już w czasie składu książki. Po publikacji odkryłem z przerażeniem, że tekst nigdy nie był sprawdzony przez redaktora języka polskiego, stąd pojawiło się dużo błędów w pisowni polskich nazwisk i terminów. Sam zaprojektowałem okładki dla obydwu tomów. Książka pojawiła się w brytyjskich księgarniach w najlepszym możliwym terminie: 14 grudnia 1981 roku. W Polsce pierwsze wydanie ukazło się w 1989 r. nakładem Wydawnictwa ZNAK.